მარკუს ფაბიუს კვინტილიანუსი: პოპულარობის ტერიტორია (XV-XIX საუკუნეები)
DOI:
https://doi.org/10.52340/atsu.2024.23.01.13საკვანძო სიტყვები:
კვინტილიანუსი, იტალია, საფრანგეთი, ინგლისი, პროტუგალია, ამერიკაანოტაცია
ახ. წ. პირველ საუკუნეში, მარკუს ფაბიუს კვინტილიანუსმა დაწერა „მჭევრმეტყველების სწავლება“, რომელშიც შეცადა ეჩვენებინა ადამიანის იდეალური მოდელი, რომელიც, მისი აზრით, ერთდროულად უნდა ყოფილიყო საუკეთესო ორატორი და და პატიოსანი კაცი, ანუ ლათინურად a vir bonus dicendi peritus. ეს ნაშრომი უამრავი ინტელექტუალისთვის გადაიქცა შეუცვლელ სახელმძღვანელოდ საუკუნეების განმავლობაში, სხვადასხვა ქვეყანაში. შევეცდებით, წინამდებარე ნაშრომში ვაჩვენოთ მისი ზეგავლენები სხვადასხვა გეოგრაფიულ არეალში.
წყაროები
Adamietz, J. 1986. Quintilians “Institutio oratoria” In Aufstieg und Niedergang der romischen Welt II.32.4, Berlin and New York.
Adamik, T. 1990-1992. “Quintilian’s Theory of Rhetoric and Style”. Acta Antiqua Academiae Scientiarum Hungaricae 33.
Barilli, R. 1989. Rhetoric, translated by G. Menozzi. Minneapolis, MN (Original edition; second edition 1983.
Calboli, G. 2010. ‘Quintilien et les déclamateurs’. In Quintilien Ancien et moderne, edited by P. Galand et al. Turnhout, 11-28.
Gunderson, E. 2000. Staging Masculinity: The Rhetoric of Performance in the Roman World. Gwynn, A. (1999), Roman Education from Cicero to Quintilian. Oxford.
Meador, P.A., Jr. 1983. Quintilian and the Institutio Oratoria In A Synoptic History of Classical Rhetoric, edited by J.J. Murphy. Second edition, Davis, CA.
Terrill. 2016. Reproducing Virtue: Quintilian, Imitation, and Rhetorical Education. Advances in the History of Rhetoric 19.2.
Vickers, B. 1988. In Defense of Rhetoric. Oxford: Clarendon.
Vitanza, V. J. 1994. Writing Histories of Rhetoric. Carbondale, IL: Southern Illinois University Press.
Walker, J. 2000. Rhetoric and Poetics in Antiquity. New York: Oxford University Press.
